Po 1989 roku Europa przeszła przez ważne zmiany polityczne, ekonomiczne i społeczne, których uwieńczeniem było wejście do Unii Europejskiej na początku XXI wieku, wielu krajów Europy Środkowej. Przystąpienie do wspólnoty przyśpieszyło wzrost gospodarczy tych krajów i otworzyło rynek przepływów migracyjnych.
Kolejne rozszerzenia Unii spowodowały, że regionalna konkurencja dla wykształconych imigrantów jest coraz większa. Wiele regionów notuje znaczny wzrost liczby  wykwalifikowanych osób migrujących do innych regionów i krajów. Proces ten powoduje niedobór wykształconej siły roboczej – „drenaż mózgów”, pogłębiony stałym spadkiem liczby ludności i starzeniem się społeczeństw Europy.

Badania i statystyki pokazują gotowość migrantów do powrotu do swoich krajów, jednak proces ten jest często związany z istotnymi problemami z reintegracją. Szacuje się, że
w ciągu 10 lat około 50%  migrantów powinno powrócić do swoich krajów – co stanowić będzie ogromny potencjał dla rozwoju regionalnego, głównie dzięki kompetencjom zawodowym i socjalnym, które uzyskali oni przebywając za granicą.

Inspiracją do powstania projektu stał się brak mechanizmów wsparcia dla osób powracających, postrzeganych jako innowatorów zmian. Aktualne działania są mało  skoordynowane, pozbawione wsparcia decydentów politycznych, a ich zasięg oddziaływania ogranicza się do poziomu lokalnego. Zarówno kraje wysyłające jak i przyjmujące migrantów, mogą śledzić ruchy migracyjne jedynie w obrębie swoich granic.